Onderstaand artikel is recentelijk in Interior Business Magazine gepubliceerd, voordat bekend werd dat Sebastiaan Sanders per 1 januari 2025 afscheid neemt van Leolux.

Leolux-baas Sebastiaan Sanders:

‘WIJ DOEN HET NOG STEEDS BETER DAN DE CONCURRENTIE’

Leolux CEO over familieruzie, verlies en de weg naar herstel

Tekst: Bas Hakker

Het is onrustig bij Leolux. Het iconische meubelmerk maakte de afgelopen jaren verlies en de Ondernemerskamer moest ingrijpen bij een intern familieconflict over de strategie. Wij gingen op bezoek bij Destination Design in Eindhoven en spraken CEO Sebastiaan Sanders.

 

 

Sebastiaan Sanders

 

Wat is er toch allemaal echt aan de hand bij het gerenommeerde Leolux? Het familiebedrijf uit Venlo waar 300 mensen werkzaam zijn, kwam de afgelopen maand negatief in het nieuws. Dat had alles te maken met de forse verliezen in 2022 (334.000 euro), 2023 (1,3 miljoen) en 2024 (391.000 naar verwachting), maar ook met ruzie binnen de familie over de koers om het bedrijf weer op koers te brengen. CEO Sebastiaan Sanders, kleinzoon en neef van de oprichters van het negentig jaar oude bedrijf kreeg een conflict met zijn zus die tevens aandeelhouder is. Het conflict ging over de manier waarop de negatieve resultaten om te draaien zijn en liep zó hoog op dat de Ondernemingskamer eraan te pas moest komen om het bedrijf weer een duwtje in de juiste richting te geven.

Het resultaat was dat er een onafhankelijke partij binnenkomt die moet beslissen op welke manier Leolux nu verder gaat. Om duidelijkheid te krijgen, ook voor de vele medewerkers en de retailers die de Leolux-meubels in hun winkels hebben staan, trokken we naar Eindhoven. Daar vond immers weer Destination Design plaats, voor even de plek waar fabrikanten de nieuwste collecties laten zien aan retailers en pers. Op die mooie plek hadden we afgesproken met CEO Sebastiaan Sanders en CCO Hans Filippini. Mooie plek natuurlijk en perfecte broodjes, maar helaas bleek Sanders geveld te zijn door Corona. Geen probleem voor Filippini (‘we hebben geen geheimen’) die ergens in de krochten van het Klokgebouw een onlineverbinding optuigt met Sanders die we alles mogen vragen.

 

Hans Filippini

 

Nou, laten we maar bij het begin beginnen en dat is toch bij de slechte cijfers van de afgelopen jaren. ‘We zijn altijd conservatief gefinancierd geweest en dat vind ik ook wel goed. Zeker in het segment waarin wij zitten beweeg je echter altijd mee met de macro-economische ontwikkelingen, dat is niet zo ingewikkeld: als er wat geld te besteden is dan gaat het goed met ons en als er een economische dip is dan gaat het wat minder. Wat helpt bij het meebewegen met die markt is dat je snel beslissingen kan nemen. Wij hebben echter veel vastgoed en daardoor is het lastig om snel te schakelen. Daardoor komen we bij elke economische tegenwind steeds in de problemen.’

Je komt in de problemen als de omzetten iets omlaaggaan want dan drukken die kosten van vastgoed te veel op het bedrijf? ‘Normaal zouden vijf, zes procent van de omzet vastgoedlasten moeten zijn, maar als de omzet daalt dan stijgt dat opeens naar 9 procent of 10 procent en dan wordt het een probleem.’ En dan bedenk je natuurlijk een strategie om te bezuinigen op de kosten én om iets met dat vastgoed te doen. ‘Ja, dat werkt bij elk bedrijf zo. Als je terugzakt in omzet moet je bijsturen en dat bijsturen kost altijd eerst geld want mensen laten afvloeien is duur en voordat je een pand verkoopt moet je ook weer investeren. Zo’n investering is dus een normale beslissing, maar ik heb daarvoor de toestemming van mijn zus en een derde persoon nodig die mede-eigenaar zijn van het bedrijf. Maar ja, als je niet echt een ondernemer bent dan vind je dat natuurlijk een spannende beslissing.’

 

Maar jij bent toch de baas? ‘Zo werkt het niet in ons geval. Normaal gesproken, als je 100 procent eigenaar én ‘beslissing nemer’ bent, dan kan je die bezuinigingen gewoon doorvoeren en dan ga je weer door. Je gaat naar de bank of naar een investeerder en als die er vertrouwen in hebben dan verstrekken ze een lening om dat te doen. Zo ging dat ook bij ons. Dus aandeelhouders wilden er zelf geen geld insteken…even goeie vrienden…Toen ben ik met de bank gaan praten en die zagen de plannen wel zitten. Maar ik heb wel de goedkeuring van mijn zus nodig om zo’n keuze te maken…’

Waarom? ‘Dat komt door mijn vader, die zestien jaar geleden al gestopt is. Hij wilde geen keuze maken in de opvolging en heeft een structuur gecreëerd waarin niemand een beslissing kan nemen tegen de zin van de anderen.’ Niemand heeft meerderheid van aandelen? ‘Nee, het is geregeld via een STAK en dan moet je het altijd eens zijn voordat je een beslissing neemt. Zolang dus iemand geen verantwoordelijkheid durft te nemen voor de beslissing, gebeurt er niks. Mijn zus wil veilig het vastgoed behouden en niet investeren in het bedrijf.’

 

‘MIJN ZUS IS BANG OM EEN KEUZE TE MAKEN EN MIJN VADER WIL OOK NIET KIEZEN.

 

En hoe zit jouw vader daarin dan? ‘Mijn zus is bang om een keuze te maken en mijn vader wil ook niet kiezen. Daar zit een heel complex verhaal achter, maar het komt er in ieder geval op neer dat hij geen keuze wil maken. Hij zegt: het maakt niet uit welke keuze je maakt, maar voor het bedrijf is dat natuurlijk wél zo. Er moet iets gebeuren.’

 

En dus moest de Ondernemingskamer een beslissing nemen? ‘Ze hebben de zaak objectief bekeken en de conclusie was niet dat ik het grote probleem was. Het gaat erom dat er geen vertrouwen zit in die familierelatie en dus zijn er twee mensen benoemd die gaan afdwingen dat er keuzes worden gemaakt waarbij het bedrijfsbelang centraal staat en we over drie jaar niet weer in de problemen komen.’

 

WE ZIJN ALTIJD CONSERVATIEF GEFINANCIERD GEWEEST EN DAT VIND IK OOK WEL GOED’

 

De zogenoemde ‘governance’ goed regelen met jou als baas en nemer van de beslissingen, het vastgoed wegdoen en dan komt het goed? ‘Ja, in een slechte tijd moet je gewoon de kosten reduceren en zo hebben we dat altijd gedaan. Op die manier ben je weer klaar voor de goede tijden.’

Wat voor reorganisatie hangt er nu boven Leolux? ‘Nou ja, we hebben al best veel gedaan. We hebben de afgelopen mensen laten afvloeien door natuurlijk verloop en mensen die met prépensioen gingen waardoor het personeelbestand met ongeveer een kwart is afgenomen.’

Is het alleen een kwestie van kosten reduceren en wachten tot de markt aantrekt? Of moet er iets constructiefs gebeuren? Willen klanten wel dat geld betalen voor jullie producten? ‘Wij zeggen ook niet: de markt is gewoon slecht en wij doen alles goed. Dus wij hebben serieus naar de product-/marktcombinatie gekeken. Maar ja, als je ons vergelijkt met de concurrentie dan doen we het nog steeds beter dan de rest. Waar we wel naar kijken is dat we ook wat producten gaan aanbieden die net iets betaalbaarder zijn voor mensen. Alles wordt toch duurder en we willen hoogwaardig design wel bereikbaar houden voor een grote groep mensen.’

 

‘WE MOETEN GEWOON BOUWEN AAN DAT VERTROUWEN IN ONS EN IK MERK DAT DAT TERUGKOMT ALS IK AAN IEDEREEN HET ECHTE VERHAAL VERTEL.’

 

Zo’n verslag van de Ondernemingskamer lijkt me confronterend trouwens; alles komt wel op straat te liggen natuurlijk. Dat jullie verlies maken, dat de onderlinge verhoudingen onder druk staan. Hoe gaan jullie met die druk van buitenaf om? ‘Wat wel vervelend is, is dat je zo weinig context kan schetsen. Want ja, we maakten verlies, maar de context dat je te veel kosten maakt door het onroerend goed is lastig uit te leggen. Bovendien is het familieconflict ook een beetje ingewikkeld. Als er dan wat naar buiten komt dan geeft dat onrust in de markt natuurlijk. Er zijn immers grote designwinkels die voor dertig tot veertig procent van onze producten afhankelijk zijn en die retailers maken zich dan zorgen. Er verscheen een stuk in De Limburger waarin best een eenzijdig beeld is geschetst op basis van de openbare stukken van de Ondernemingskamer. Wij hebben deze beurs dan ook benut om duidelijk onze kant van het verhaal te vertellen aan iedereen en dat stelt mensen wel gerust. We moeten gewoon bouwen aan dat vertrouwen in ons en ik merk dat dat terugkomt als ik aan iedereen het echte verhaal vertel.’

 

Kan je tot slot nog eens uitleggen waarop jij je vertrouwen baseert dat het goedkomt? ‘Als eerste omdat er gewoon een objectief plan ligt en als tweede omdat er nu ervaren juristen als beheerder fungeren die het probleem in de structuur gaan oplossen. Ik heb zelf Rechten gedaan en die structuur is allemaal niet zo heel ingewikkeld hoor. Ik heb veel vertrouwen in de ervaren mensen die de Ondernemingskamer heeft aangesteld.’

Er moet gewoon een structuur komen dat jij de baas bent en ook de beslissingen kan nemen? ‘Ja, en de mensen die geen risico willen lopen, moeten worden uitgekocht. En ja, ik denk dat we daar wel uitkomen. En dan gaat Leolux nog jaren door want in de kern zijn we een gezond bedrijf.’

En dit was allemaal te voorkomen geweest als er gewoon vanaf het begin een duidelijke structuur was geweest? Ja, ik denk dat je gewoon een keuze moet maken; de mensen die het risico lopen, moeten ook de beslissingen nemen.’

Terwijl Sander uitziekt thuis wandelt collega Filippini, na het dichtklappen van de laptop, weer naar de beursvloer. ‘We krijgen echt goede reacties dus het is tijd voor een nieuwe start.’

 

Copyright
© 2024 Business Content Media Den Haag. Niets uit dit artikel of deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie, microfilm, elektronisch,  op geluidsband of op welke andere wijze dan ook, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever Business Content Media/Vakblad Interior Business  magazine.

Dit artikel is verschenen in Vakblad Interior Business magazine, editie 12, 18 oktober. Nog geen abonnement of wilt u een abonnement cadeau geven? Mail naar linda@businesscontentmedia.nl voor de meest recente aanbieding