Op 19 augustus werd het faillissement uitgesproken over de meubeltak van Recor. Charles Corthouts en zijn broer namen in de periode vooraf de zitmeubeltak over en zetten deze voort onder de naam Sitac. Maar dat het rumoer rond het verdwijnen van de meubeltak en het verdwijnen van 187 banen de kleinzoon van de oprichter van Recor niet in de kouwe kleren is gaan zitten bewijst de nu volgende tekst die hij op zijn linked in account schreef.
“Recor NV werd opgericht door mijn grootvader in 1949. Gedurende de afgelopen 70 jaar hebben we, net als iedere onderneming, hoogtepunten en dieptepunten gekend. Goede jaren en slechte jaren.”
“Gedurende de laatste tien jaar waren dit alleen maar slechte jaren.”
“In feite heeft de Covid-19 crisis ons in de afgrond geduwd waarvoor we al stonden.”
“We hebben op 19 augustus een faillissement moeten aanvragen.”
“Vandaag voel ik de behoefte om mijn mening te delen over de recente gebeurtenissen waar mijn familie en ons familiebedrijf mee te maken heeft gehad. In de hoop een paar broodnodige nuances te kunnen aanbrengen in wat een gepolariseerde situatie is geworden. In feite wil ik dat mijn stem wordt gehoord tussen alle aanvallen en beschuldigingen die in de media worden geuit.”
“Het is een onwerkelijke situatie om dit moment te moeten meemaken en het breekt mijn hart om uiteindelijk te moeten accepteren dat de strijd gestreden is. Woede en onderhandelen moeten nu plaatsmaken voor acceptatie om zo weer te kunnen opbouwen.”
“Het breekt mijn hart om afscheid te moeten nemen van medewerkers die we in de steek hebben moeten laten. Het breekt mijn hart om de laatste voetstappen te horen weerklinken in de lege kantoren die ooit ons thuis waren en die ik al ken sinds mijn prilste jeugd.”
“Veel van onze medewerkers hebben hun baan en hun inkomen verloren. Vanwege hun gevorderde leeftijd zullen sommigen misschien nooit meer een baan vinden, zeker niet in de huidige economische omstandigheden. Het is een zeer bittere pil om te moeten slikken, zeker omdat er onvoldoende middelen zijn om een volledige compensatie uit te keren, zoals zo vaak bij een bankroet.”
“De afgelopen dagen heb ik veel commentaren moeten lezen die pijn deden en ook valse beschuldigingen in de pers en op facebook. Deze werden gemaakt door ontevreden (ex)medewerkers. Dit was extra zwaar omdat wij als familie weten dat alle winsten altijd weer opnieuw in het bedrijf werden gestopt, tientallen miljoenen over de afgelopen tien jaar. We zijn alles behalve de veelvraten, zoals we nu worden afgeschilderd.”
“En toch ben ik, meer nog dan door de aantijgingen, gekwetst door de demagogie die plaatsvindt. Ik ben diep bedroefd omdat ik voel dat vele van onze medewerkers zijn misleid, tegen hun beter weten in. Doordat ze halve waarheden of volledige leugens te horen hebben gekregen. Ik ben bedroefd omdat hun beeld vertroebeld is. Ik ben bedroefd omdat hun vrije wil en vermogen tot kritisch nadenken is aangetast.”
“De eerste Toltec Agreement luidt: “Wees vlekkeloos met je woorden.” Voor mij is dit van het grootste belang. Door nuances aan te brengen en kritisch te denken communiceren we duidelijker, we scheppen harmonie (wat niet hoeft te betekenen dat we het met elkaar eens zijn), we vermijden de valkuil van de demagogie en we verheffen ons collectieve bewustzijn.”
“Ik zoek geen overwinning in deze woordenstrijd en wil geen commentaren en reacties uitlokken. Ik schrijf dit omdat ik het aan mezelf verschuldigd ben om mijn mening te uiten. Ik schrijf dit om te proberen iets van een balans en wederzijds begrip te herstellen. Ik schrijf dit omdat iets in mij zegt dat ik dit moet doen, uit respect voor mijn vader en mijn familie en ter nagedachtenis aan mijn grootvader.”
“Het is mijn verantwoordelijkheid om duidelijk te communiceren en met evenwicht en dat is het ook van jullie. Sommigen van ons hebben een luidere stem die een breder publiek bereikt, hun verantwoordelijkheid is nog groter en zij zouden zich daarnaar moeten gedragen.”
“Ik wens jullie allemaal veel geluk. De weg die voor ons ligt is misschien hobbelig, maar ik ben er volledig van overtuigd dat er licht is aan het eind van de tunnel wanneer men op een juiste manier kijkt.”
“Het allerbeste,
Charles”
In de vorige week verschenen editie van Interior Business Magazine heeft u reeds een interview kunnen lezen met de gebroeders Corthouts.
